Celebrate with Us: You’re Invited!
When was the last time you got the call for a baby shower? Amidst the thunder and lightning, I keep my focus on the positive and throw a lively bash for the absolute best in the world: our kids! If you’re an ESL teacher looking to shake up those mundane textbook exercises, then come join our fiesta! Mr. and Mrs. BE have orchestrated the most heartwarming welcome you won’t want to miss!
Who can resist the charm of babies? Even before they make their grand entrance into the world, it’s time to kick up our heels and have a blast! We transform the room into a party wonderland, whip up delightful beverages and scrumptious snacks, and turn our interactive whiteboard into a captivating canvas, replacing ordinary backgrounds with scenes I’ve painted. Then, we dive into the creation of our dynamic learning stations. Each station boasts a thrilling 3D printable activity! There’s an abundance of them, as the ‘to be’ verb comes in various forms—affirmative, interrogative, and negative. We’re here to dazzle in every single one of them, aren’t we? And if this party stretches across multiple days, even better, right? Because who wants to spend all that time on lackluster exercises, filling in mundane blanks, and circling the ordinary?
We are each wonderfully unique, and this awareness is our superpower! As educators, isn’t it our rightful joy to transform the classroom into a realm of inspiration alongside our exceptional students? We don’t just craft impressive lessons for our young learners; we create them to fuel our own passion! When our spirits are alight with enthusiasm, this radiant energy is a gift we generously share with those in our midst. Picture a classroom surrounding a teacher who’s not just teaching but celebrating the magic of learning – in that space, you’ll always discover a tribe of young minds utterly enchanted by the lesson!
The ‘to be’ verb is simply fantastic because we get to teach it across three exciting levels:
Junior A’, Junior B’, and A’ class!
With our little learners, we introduce it carefully, and with the older students, we pick up the pace while keeping it engaging. So, why is this so awesome? Well, it’s because we want our teaching materials to be unforgettable and offer endless possibilities! Plus, who doesn’t adore a good old party? And now, as schools are reopening, what better way to dive back into lessons than with a wonderfully organized surprise? Let’s get ready to have a blast!
For those who know me, it’s no secret that I love to breathe life into language rules, applying them to real-life situations, such as weddings or receptions. But when it comes to a ‘Baby Shower Party,’ this is a first-time revelation. So, I proudly present:
- 35 printable interactive pages,
- I’ve lovingly crafted a portrayal of the ‘BE’ couple, welcoming their cherished guests into their cozy home,
- With great care, I’ve penned down the step-by-step instructions for adorning your classroom,
- Drawing from countless years of hosting parties, I’ve handpicked the standout moments that left the most lasting impressions,
- I’ve included guidance on preparing snacks that perfectly match the occasion,
- And sprinkled in those subtle, magical touches that truly make all the difference.
- Naturally, I’ve compiled all the activities that have charmed and captivated, ready to be printed or showcased on any screen!
- Now, as for those bookmarks you see here, how about gifting them as hidden gems, tucked into your students’ pockets, each one carrying a heartfelt message of welcome from you? A colleague of mine ingeniously rolled them into petite scrolls, fastened with vibrant threads, resembling miniature diplomas!
ll that remains is the joyful anticipation of our students’ arrival. I am poised and ready to commence with a celebration! If you wish to partake in this festive kickoff, simply click here:
Baby Shower Party: The Verb ‘To Be’ & Lots of Games
And this is only the beginning! Get ready for a thrilling journey as I’ve decided to share nearly every week – God willing – all the highlights from my 40 years of teaching experience.
And always keep in mind:
Πρόσκληση σε πάρτι!
Πότε ήταν η τελευταία φορά που σας κάλεσαν σε πάρτι για τον ερχομό ενός μωρού; Μέσα στις βροντές και στις αστραπές, επιμένω να βλέπω τη θετική όψη των πραγμάτων και ετοιμάζω πάρτι για τους καλύτερους ανθρώπους του κόσμου: τα παιδιά! Aν διδάσκεις το ρήμα ‘to be” και θες να αποφύγεις τις βαρετές ασκήσεις του βιβλίου, έλα στο πάρτι μας! Ο κύριος κι η κυρία ΒE έχουν οργανώσει το καλύτερο καλωσόρισμα!
Σε ποιον δεν αρέσουν τα μωρά; Όταν ακόμα βρίσκονται μέσα στην κοιλιά της μαμάς τους, είναι η καλύτερη ευκαιρία για να ξεσαλώσουμε! Διακοσμούμε την αίθουσα, ετοιμάζουμε ροφήματα και κατάλληλα snacks, δείχνουμε στον διαδραστικό πίνακα σκηνές που έχω ζωγραφίσει -στη θέση των σκηνικών- και αρχίζουμε το στήσιμο των σταθμών μάθησης. Κάθε σταθμός και μία εκτυπώσιμη 3D δραστηριότητα! Είναι πολλές, γιατί ως ρήμα έχει και κατάφαση, και ερώτηση, και άρνηση. Θέλουμε να εντυπωσιάσουμε σε όλες τις μορφές του, σωστά; Κι αν το πάρτυ διαρκέσει πολλές μέρες, ακόμα καλύτερα, ε; Γιατί να φάμε όλον αυτόν τον καιρό με ασκήσεις που δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον, συμπληρώνοντας κενά και βάζοντας κυκλάκια;
Είμαστε μοναδικοί και το ξέρουμε! Δεν αξίζουμε λοιπόν να περνάμε κι εμείς ως εκπαιδευτικοί τέλεια στην τάξη μαζί με τους μοναδικούς μαθητές μας; Δεν φτιάχνουμε εντυπωσιακά μαθήματα μόνο για τα παιδιά, αλλά και για εμάς! Αν είμαστε εμείς καλά, τότε η θετική ενέργεια αναβλύζει από μέσα μας και μεταδίδεται και στους γύρω μας! Γύρω από έναν δάσκαλο που περνάει καλά, πάντα βλέπεις ένα τσούρμο παιδιά που ευχαριστιούνται το μάθημα!
Το ρήμα “to be” είναι ιδανικό γιατί διδάσκεται σε 3 επίπεδα:
- Junior A’
- Junior B’
- και Α’ class!
Στους μικρότερους αναλυτικά, στους μεγαλύτερους πιο γρήγορα, επαναληπτικά. Αξίζει λοιπόν να έχουμε υλικό που να μένει ανεξίτηλο στις μνήμες τους και να έχει πολλές εκδοχές! Άλλωστε, ποιος δε θέλει να πηγαίνει σε πάρτι; Και τώρα που ανοίγουν τα σχολεία, τι καλύτερο να ξεκινήσουμε τα μαθήματα, έτσι, αναπάντεχα, με μια καλά οργανωμένη έκπληξη;
Όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν πως μου αρέσει να μεταμορφώνω κανόνες της γλώσσας σε καταστάσεις που συναντάμε στη ζωή, όπως έναν γάμο ή μια δεξίωση. Βaby Shower Party όμως, πρώτη φορά δημοσιοποιώ. Έφτιαξα λοιπόν:
- 35 εκτυπώσιμες διαδραστικές σελίδες,
- ζωγράφισα το ζευγάρι ΒΕ στο σπίτι τους να δέχεται τους καλεσμένους του,
- έγραψα αναλυτικά τις οδηγίες για το πώς διακοσμώ την τάξη,
- τι έχω ξεχωρίσει απ’ όλα τα χρόνια στα πάρτι που έχω κάνει και τι εντυπωσίασε περισσότερο
- πώς να ετοιμάσουμε-σουν snacks που να ταιριάζουν στην περίσταση
- αλλά και μικρές πινελιές από λεπτομέρειες εδώ κι εκεί που κάνουν τη διαφορά.
- Φυσικά, μάζεψα κι όλες τις δραστηριότητες που άρεσαν περισσότερο, οι οποίες είτε εκτυπώνονται είτε προβάλλονται σε οποιαδήποτε οθόνη!
- Τους δε σελιδοδείκτες που βλέπετε εδώ, τι θα λέγατε να τους βάζατε σαν κρυφά ραβασάκια στις τσέπες των μαθητών σας, με ένα όμορφο προσωπικό μήνυμα καλωσορίσματος από εσάς προς εκείνους; Μια συνάδελφος τα έκανε μικρά ρολά, τα έδεσε με μια χρωματιστή κλωστή και εν τέλει έμοιαζαν με μικρούλια διπλώματα!
Το μόνο που έμεινε είναι να περιμένω τους μαθητές να έρθουν. Είμαι έτοιμη να ξεκινήσω με ένα πάρτι! Αν θέλετε να πάρετε μέρος κι εσείς σε αυτό το εορταστικό ξεκίνημα, κάντε κλικ εδώ:
Baby Shower Party: The Verb ‘To Be’ & Lots of Games
Κι αυτό είναι μόνο η αρχή! Έχω αποφασίσει να δημοσιεύω σχεδόν κάθε εβδομάδα -πρώτα ο Θεός- όλα όσα ξεχώρισα στις τάξεις μου εδώ και 40 χρόνια που διδάσκω.
Kαι να θυμάστε:
Mία ιδέα ενάντια σε τόσες σκέψεις!
Ιδέες, ιδέες, ιδέες με το κιλό! Και ποιος δεν έχει μια ιδέα; Και ποιος δεν έχει σκεφτεί κάτι καταπληκτικό; Πόσοι όμως το έχουν κάνει πράξη; “Το όραμα χωρίς εκτέλεση είναι ψευδαισθήσεις.”, είπε ο Τhomas Edison! Tι να την κάνω εγώ μια περίφημη ιδέα -μία μάλιστα που να είναι για το κοινό καλό- όταν την λες και την ξαναβάζεις μέσα στο συρτάρι; Εκτός κι αν την ακούσει βέβαια κάποιος και στην κλέψει. Για φαντάσου, να έβρισκες έναν τρόπο να διαβάζουν τα παιδιά χωρίς κόπο, αλλά να έλεγες: “Mπα, θέλει χρόνο να το πραγματοποιήσω, άστο γι’ αργότερα”. Και το αργότερα να μην ερχόταν ποτέ.
“Ευτυχία είναι όταν αυτά που σκέφτεσαι, αυτά που λες και αυτά που κάνεις, βρίσκονται σε αρμονία”, έρχεται να προσθέσει ο Goethe. Μήπως δεν είναι έτσι; Αν πραγματοποιούσα κάθε ιδέα που είχα, νομίζω πως θα είχα μια άλλη ζωή. Τι με κρατάει; Νομίζω οι σκέψεις μου. Δεν ξέρω αν είναι αληθινά δικές ΜΟΥ αυτές οι σκέψεις ή κάποιων άλλων, πάντως βρίσκονται στο κεφάλι μου και με σταματούν συχνά. Κι αν είναι πιο δυνατές από την ιδέα μου, νικάνε. Τουλάχιστον εκείνη τη στιγμή. Όταν η ιδέα τις νιώθει αδύναμες, ξανάρχεται. Όσο πιο μεγάλη η ιδέα, τόσο πιο πολλές οι σκέψεις που τη φιμώνουν. Όσο πιο δυνατή η ιδέα, τόσο πιο πολύ πεισμώνει κι έρχεται ξανά και ξανά. Μέχρι που βρίσκει μια στιγμή που οι σκέψεις έχουν χαλαρώσει, είναι απασχολημένες με κάτι άλλο, ξεπετιέται και τα φέρνει από ‘δω , τα φέρνει από ‘κει, και να την! Πραγματοποιείται σχεδόν από μόνη της. Οι σκέψεις μένουν μαραζωμένες σε μια γωνιά και ντροπιασμένες που αποδείχθηκαν για μια άλλη φορά τοξικές και κακομοιριασμένες. Δεν ξέρω γιατί δεν το βάζουν κάτω να σηκωθούν να φύγουν. Στη θέση τους θα την είχα κάνει εδώ και πολύ καιρό. Δεν έχουν ίχνος αξιοπρέπειας. “Τσίπα δεν έχουν”, που έλεγε κι η μαμά μου. Αν και αποδεικνύονται περίτρανα πως έλεγαν ανοησίες, λες και με ζηλεύουν και δε θέλουν το καλό μου. Κάποιες φορές με θεωρούν δέντρο. Για να είμαι ακριβής, με θέλουν δέντρο, ακίνητη, ριζωμένη.
Μια μέρα συζητούσα με την αδερφή μου μια ιδέα μου. Και η μία ιδέα διαδεχόταν την άλλη. Είναι γεγονός ότι όταν συζητώ την ιδέα μου, η ιδέα μεγαλώνει και γίνεται θηρίο. Είναι τόσες οι εναλλαγές της που στο τέλος μεταμορφώνεται σε κάτι άλλο, τόσο διαφορετικό, που ούτε εγώ θυμάμαι από πού ξεκίνησε.
-Και γιατί το λες και δεν το κάνεις; με ρώτησε εν τέλει η Σία.
– Ξέρεις τι θα κάνω προς το παρόν; Θα κάνω αφίσα την αναβλητικότητά μου, τις σκέψεις που αναχαιτίζουν τις ιδέες μου. Μπας και συνέλθω καμιά μέρα. Θα βάλω την αφίσα στην τάξη και θα ξεκινώ με αυτήν την κουβέντα το μάθημα.
– Εμείς σήμερα κάνουμε συγκριτικό βαθμό, είπε η Σία χαμογελώντας πονηρά. Μπορείς να μας ετοιμάσεις μια αφίσα;
Η Σία πάντα ήταν πιο πρακτική από μένα. Πάντα βλέπει την τελεία. Εγώ συνήθως βλέπω τη γραμμή που ενώνει τις τελείες. Σα να συμπληρώνουμε η μία την άλλη.
– Θες να παραφράσουμε αυτό που είπε η Helen Keller;
-Πού να θυμάμαι τι είπε η Keller; ρώτησα ενώ ήδη μου σφύριξε το μυαλό μου μια ακόμα ιδέα. Κι αν έφτιαχνα μία αφίσα για κάθε γραμματικό φαινόμενο σε μορφή αποφθέγματος; Κάθε απόφθεγμα μπορεί να έχει την ημερομηνία μόνο, δηλαδή τον αριθμό κι όχι τον μήνα. Σήμερα έχουμε 31 Αυγούστου, αλλά δε θα γράψω Αύγουστος, θα γραψω μόνο 31. Για να ταιριάζει με όλους τους μήνες. Κάθε αφίσα θα είναι μία μέρα από το ημερολόγιο, για όλους τους μήνες. Στο τέλος του μήνα θα έχουμε κολλημένες στον τοίχο 31 αφίσσες!Ναι!!!! Ένας τοίχος σαν ένα τεράστιο ημερολόγιο, το οποίο θα έχει συναρμολογηθεί κομμάτι κομμάτι, μέρα με την ημέρα, γεμάτος θετικές κουβέντες, καλές σκέψεις και αυτό που χρειαζόμαστε όλοι: μια υπενθύμιση για το πόσο καλό κρύβουμε μέσα μας, πόσο μοναδικοί είμαστε και πόσα μπορούμε να καταφέρουμε -αν το πιστέψουμε.
-Διδάσκεις δηλαδή αυτό που θέλεις να μάθεις εσύ η ίδια, πετάχτηκε μια ζηλιάρα σκέψη μέσα από το κεφάλι μου. “Μάθε το πρώτα εσύ και άσε τα παιδιά για όταν είσαι έτοιμη.”, είπε χαιρέκακα.
– Όχι, κυρά μου. Εγώ είμαι μαθήτρια της τάξης που διδάσκω. Θα μάθω μαζί τους. Θα προσπαθήσω τουλάχιστον, γιατί με σένα να κάνεις αρμένικη βίζιτα δεν ξέρουμε και πόσο θα τα καταφέρω. Δεν είχα εμένα δασκάλα όταν ήρθες κι εγακαταστάθηκες στο κεφάλι μου. Ποιος σε κάλεσε για να έχουμε καλό ρώτημα;
– Εσύ! μου είπε κατάμουτρα. “Κάνεις πως ξεχνάς; Πόσες φορές με κάλεσες και σου ‘κανα παρέα; Κι εγώ πάντα παρούσα, μέρα βράδυ. Ούτε ο ChatGPT να ήμουν. Είσαι και αχάριστη! Πόσες φορές σε έσωσα από μέγα σφάλματα;”
Λοιπόν, αν θέλετε να σωθείτε από νάρκισσους, ένα σας λέω. Μην απαντάτε, αλλιώς … πάει η ιδέα σας. Θα την καταπιούν και μην τον είδατε τον Παναή… Σωπάστε και απλά κάντε το όταν εκείνη η σκέψη θα έχει στρέψει την προσοχή της αλλού. Στο φαγητό που ετοιμάζετε, στο πάτωμα που σφουγγαρίζετε, στο προϊόν που ψάχνετε στα ράφια του σούπερ μάρκετ. Αυτές οι σκέψεις είναι σαν τους νάρκισσους φίλους ή συντρόφους. Νομίζουν ότι αν καταφέρετε κάτι, θα χάσουν εκείνοι. Ποτέ δεν κατάλαβα τι, αλλά κατάλαβα σίγουρα ότι αυτό δεν μπορώ να το αλλάξω. Μπορώ όμως να απομακρυνθώ και να κάνω αυτό που με βοηθά να νιώσω χαρούμενη.
– Walking with a friend in the dark is better than walking alone in the light.” , φώναξε η Σία.
– Τι φωνάζεις καλέ;
Τι τρομερό να μην σε αφήνουν οι γύρω σου να μαλώσεις με τις ζηλιάρες σκέψεις σου! Και να σου φωνάζουν ακριβώς τη στιγμή που σχεδόν -παρά τρίχα λέμε- τα κατάφερες να τις βάλεις κάτω και να τις πατήσεις. Ρομαντικό πάντως αυτό που είπε η Κeller. Δεν ξέρω όμως αν συμφωνώ. Προτιμώ το φως και τη δύναμη του να νιώθω καλά με μένα από το να περπατάω στα σκοτάδια με παρέα.
-Άλλο; Κάτι άλλο που να έχει συγκριτικό βαθμό;
Σήκωσα το κεφάλι μου και τα μάτια μου έψαξαν τη Σία. Φαίνεται είχα αργήσει να απαντήσω κι έφυγε. Κατάλαβε πως κάποια σκέψη είχε πιαστεί στα χέρια με κάποια ιδέα μου πάλι. Το βρήκα! Θα φτιάξω αρχικά το poster της αρχικής ιδέας για να μην την ξεχάσω. Και μετά θα καταγράψω 31 γραμματικά φαινόμενα. Το τρίτο βήμα θα είναι να βρω μία πρόταση, ένα απόφθεγμα που το κάθε ένα θα περιέχει ένα από τα γραμματικά φαινόμενα. Θα αφήσω και μερικές σελίδες χωρίς τίποτα. Μόνο την ημερομηνία και τη ζωγραφιά. Αν θέλει κάποιος καθηγητής από το σχολείο μου, μπορεί να τα δώσει στα παιδιά για να συμπληρώσουν τα δικά τους αποφθέγματα. Μόνο που φαντάζομαι τον τοίχο κάθε τάξης γεμάτο από 31, Α4 χαρτιά, γεμάτα γνωμικά, που κρύβουν τη βαρετή γραμματική, μου ‘ρχεται να ρίξω έναν τρικούβερτο χορό.
Σώπασα για λίγο και περίμενα. Κανείς. Μα δε θα πει τίποτα η ζηλιάλα σκέψη; Κι όμως ,τσιμουδιά. Ποιος ξέρει τι έπαθε και βουβάθηκε. Κι έσκυψα στον υπολογιστή. Σε 1 περίπου ώρα είχα 31 αφίσες έτοιμες! WOW! Aς πει ό,τι θέλει τώρα! Νίκησα άλλη μία μάχη! Κι αν κανείς θέλει την ιδέα, ας την πάρει πριν του τρυπώσει στο μυαλό καμιά από εκείνες…
– Κι αν κάνεις αυτά, πότε θα βγει η ύλη;
Να την! Α πα πα! Ποια ύλη κυρά μου; Δεν κάνω τον γραμματικό κανόνα; Θα μου πεις και πώς θα τον κάνω; Δηλαδή, αν τον κάνω με τον τρόπο που λέει το coursebook -άσε που δεν λέει- θα είναι ο σωστός; Για κάτσε να ανοίξω το βιβλίο. Μερικά παραθετικά δίνει και προφανώς ζητάει από τον μαθητή να τα αποστηθίσει. Δεν είναι καλύτερο να τα δει μέσα σε ένα απόφθεγμα για αρχή; Και αφού το συζητήσουμε, έστω αυτό που είπε η Keller, να πούμε αν συμφωνούμε ή όχι δηλαδή, εν τέλει να κάτσουμε στο better και να φτιάξουμε γύρω του το γενεαλογικό του δέντρο, τη μάνα του και τους παρατρεχάμενούς του;
– Ξέρεις πόση ώρα παίρνουν αυτά; Έχεις να βγάλεις δύο σελίδες από το βιβλίο. Άσε το companion. Μήπως να αναφέρω το workbook;
Γκλουπ! Μην απαντάς! Δεν βαρέθηκες τόσες μπούρδες τόσα χρόνια; Αυτά που λέει είναι τα λόγια που σου έβαλαν στο μυαλό. Όταν έμαθες κάτι βαθιά, θυμάσαι να ήταν από το βιβλίο; Ή από τις ασκήσεις που συμπλήρωσες κάτω από το κείμενο; Ή τα παραθετικά που έγραψες στα κενά μιας στήλης στο βιβλίο της γραμματικής; Ή μήπως τα έμαθες όταν η δασκάλα ζήτησε να συγκρίνεις τα ζώα μεταξύ τους σ’ εκείνο το παιχνίδι κι έστιψες το μυαλό σου για να δείξεις ότι κατανοείς πως η καμηλοπάρδαλη είναι πιο ψηλή από το άλογο; ΜΗΝ ΑΠΑΝΤΑΣ και φύγε. Άλλωστε είναι γνωστό πως σε μια κουβέντα ο πιο ανόητος σταματά τελευταίος. Ο πιο έξυπνος αποχωρεί διακριτικά. Άστη να λέει… και δοκίμασε. Πάρε την αφίσα, κόλλα την στον τοίχο – δε θα χάσεις χρόνο ούτε για να τη δημιουργήσεις αφού τη βρήκες έτοιμη- και ξεκίνα με μια ερώτηση το μάθημα: Συμφωνείτε και γιατί; Ορίστε στο μυαλό σας ένα μικρό χρονικό διάστημα -να πούμε 5 λεπτά για να μην ουρλιάξει η άλλη- και κάνετε την παρουσίαση του γραμματικού φαινομένου με αυτόν τον τρόπο. Η αφίσα θα μείνει εκεί, υπενθύμιση. Όλο και κάποιος θα την κοιτάξει. ‘Ολο και κάτι θα θυμηθεί από την κουβέντα που έγινε στην τάξη. Κι αν αρέσει πολύ, αν εμπνεύσει κάποιον, την κάνετε και δώρο. Ποιος ξέρει, μπορεί αυτός ο κάποιος να τη βάλει και σε κάδρο! Απλά δοκίμασέ το. Βγες από την άνεση της πεπατημένης και πήγαινε στον προορισμό σου από άλλο μονοπάτι.
Μμμμ… δεν την ακούω. Μάλλον τα βρήκε σκούρα και την έκανε. Τουλάχιστον για λίγο. Μέχρι τότε, εγώ μπορώ να σκεφτώ σε τι άλλο μπορούν να χρησιμεύσουν αυτές οι 31, Α4 σελίδες στον τοίχο. Για φανταστείτε τον. Μοιάζει με ταπετσαρία. Ανάλογα βέβαια πώς θα τα τοποθετήσεις γιατί μπορεί να επιλέξεις να είναι με τη μορφή μιας μπορντούρας που διασχίζει όλους τους τοίχους της τάξης, απ’ άκρη σ’ άκρη. Wow! Mόλις μου ήρθε καινούρια ιδέα! Πρέπει να σ’ αφήσω γιατί… η υλοποίησή της θα είναι ακόμα καλύτερη από την ίδια την ιδέα!
Πρώτη μέρα στο σχολείο… με τον Αίσωπο!
Έχω τρέλα με το θέατρο, το παραδέχομαι. Ίσως γι’ αυτό προσπαθώ να το συμπεριλάβω στα μαθήματά μου. Ίσως γι’ αυτό γράφω ιστορίες. Ίσως γι αυτό ψάχνω για ήδη υπάρχουσες και τις μετατρέπω σε… σενάρια. Σενάρια όμως που να μην πρέπει οι μαθητές να απομνημονεύσουν σπίτι τους και κατά συνέπεια να αποστραφούν. Αν για παράδειγμα έχουμε μία τάξη με 10, 15,…25 μαθητές, να έχω ένα σενάριο με μία πρόταση για τον καθένα. Άντε δύο. Σενάριο όμως ιστορίας, με πλοκή που να μαγνητίζει, να κρύβει #ηθικό_δίδαγμα, μάθημα ζωής! Και ένας συγγραφέας που μπορεί να το κάνει αυτό σε δευτερόλεπτα είναι ο #Αίσωπος!https://reschool.gr/product/the-bell-and-the-cat-aggliki-glwssa/
Τις ιστορίες του τις διδάξαμε άπειρες φορές στο Ογκολογικό Παίδων με την εξαιρετική ομάδα μου, τους Super Teachers, κάτω από την ομπρέλα του project Μαθήματα Ζωής. Όποιος συγγραφέας τα κατάφερε εκεί, μπόρεσε ότι δεν κατάφεραν οι υπόλοιποι. Ο Αίσωπος είναι ο άσσος στο μανίκι του δασκάλου, το κάλεσμα του μαθητή προς τη μάθηση, το καλύτερο μονοπάτι προς την αυτοπεποίθησή του.
Ξέρετε το παραμύθι “Η συνέλευση των ποντικών” ή στα αγγλικά “Τhe Bell and the Cat“; Έφτιαξα λοιπόν ένα σενάριο για όλη την τάξη και μετά έγινα… Spielberg (ο αγαπημένος μου). Έστησα όλα όσα αφορούν τα ηχητικά εφέ, τα σκηνικά, τα κοστούμια και τα φώτα σκηνής. Κι επειδή επηρεάστηκα πολύ από την πρόσφατη συναυλία με τους #ΑΒΒΑ στο Λονδίνο, πρόσθεσα και μία νότα από… musical! E, ναι! Τι να την κάνεις την έμπνευση αν δεν την μετατρέψεις σε κάτι δικό σου;
Όλα αυτά συνήθως τρομάζουν γιατί απαιτούν πρόβες, οδηγίες, φασαρία και πάνω απ’ όλα … χρόνο! Χρόνο πριν το μάθημα, μετά το μάθημα, μέσα στο μάθημα, έξτρα συναντήσεις, τηλέφωνα υπενθύμισης των ραντεβού, μελέτη, άγχος. Αν όμως μπεις στην τάξη και κάνεις το σενάριο αντί για μάθημα; Και μέχρι να βγεις να έχεις μάθεις το άγνωστο λεξιλόγιο και τη γραμματική που εμπεριέχεται με έτοιμες εκτυπώσιμες κιναισθητικές_δραστηριότητες; Αν κατά τη διάρκεια του μαθήματος άναψαν διαφορετικά τα φώτα, μπήκαν σκηνικά, την κατάλληλη στιγμή… να και τα ηχητικά εφέ; Κι αν έπειτα, ένας ένας, έβαζε το κοστούμι του ρόλου του χαρακτήρα που έπαιζε; Κι όταν το μάθημα τελείωνε, όλη η τάξη είχε μεταμορφωθεί σε μία πανέτοιμη θεατρική ομάδα να παίξει το έργο -που μόλις έμαθε- στο κοινό των μαθητών που κάνει μάθημα στη διπλανή τάξη; Ή στους γονείς που έρχονται να πάρουν τα παιδιά τους στο σχόλασμα; Τι θα νιώθατε γι’ αυτό το μάθημα αν ήσασταν μαθητές; Αν ήσασταν γονείς που ερχόσασταν να παραλάβετε τα παιδιά σας μετά το πρώτο τους μάθημα και τα βλέπατε να παίζουν σε έργο που ούτε είχατε ποτέ ξανακούσει να προβάρει το παιδί στο σπίτι, τι θα σκεφτόσασταν;
Κάπως έτσι ονειρεύομαι το σχολείο. Χωρίς τσάντα στο σπίτι, όλα να μαθαίνονται βιωματικά μέσα στην τάξη, με στήριξη στον δάσκαλο, μέσα από λεπτομερείς οδηγίες σε video που θα έχει πρόσβαση όποτε εκείνος μπορεί, τον γονέα να παραλαμβάνει το παιδί ελεύθερο από εργασίες αλλά και χαρούμενο από όλα όσα έζησε στην τάξη. Κι επειδή δεν μπορώ να αλλάξω το σχολείο, αλλά ούτε να έχω το καθημερινό πολύωρο πρόγραμμα του σχολείου στη δική μου ξενόγλωσση τάξη, κάνω αυτό που θα ήθελα να μου έκαναν όταν ήμουν παιδί αλλά και όταν ήμουν μαμά μικρών παιδιών.Αυτό μου έμαθαν τα 40 χρόνια στην τάξη ως εκπαιδευτικός. Να δίνω αυτό που θα ήθελα να πάρω. Και λίγο παραπάνω. Αυτό της εμπειρίας μου.
Ένα τέτοιο μάθημα μοιράζομαι και σήμερα. Ελπίζοντας πως υπάρχουν κι άλλοι που θέλουν να πάρουν αυτό που δεν τους έδωσαν όταν το χρειάζονταν: https://reschool.gr/…/the-bell-and-the-cat-aggliki-glwssa/ To έχω κάνει στην Junior B’ και στην Α’, όμως μπορεί να γίνει και σε όλα τα επίπεδα αλλάζοντας απλώς το σενάριο, αναβαθμίζοντας το επίπεδο της γλώσσας. Στο site θα βρείτε το ίδιο ακριβώς εκπαιδευτικό υλικό και στη Γερμανική γλώσσα! Αυτές τις μέρες ετοιμάζω την Ισπανική έκδοση και σύντομα και την Γαλλική. Δεν μπορούμε να φροντίζουμε μόνο τα αγγλικά όταν έχουμε ένα σχολείο γλωσσών από το …1989! Έτσι δεν είναι; Τώρα που η μετάφραση γίνεται με τη βοήθεια του ΑΙ, δεν μπορούμε να παραπονιόμαστε για έλλειψη χρόνου…
Υποδυόμενη έναν Spielberg, επιστρέφω στην παιδικότητά μου και παίρνω κι εγώ μαζί με τα παιδιά αυτό που θα ήθελα να είχα πάρει τότε. Mέσω αυτού του τρόπου διδασκαλίας, μπορώ:
Να πω ξανά και ξανά την ατάκα μου χωρίς ντροπή,
να βάλω μάσκα και να κρύψω την ανασφάλειά μου,
να μετακινούμαι από ομάδα σε ομάδα και να μην είμαι απομονωμένη και φυτεμένη στο ίδιο θρανία,
να μιλάω με τα άλλα παιδιά χωρίς να ζορίζομαι -πρόβες θα κάνουμε, δε θα χρειάζεται να ανακαλύπτω τρόπους προσέγγισης-
να σβήνουν τα φώτα και να ξεχνάω την ντροπή μου,
να ενώνεται η φωνή μου χορωδιακά με των άλλων κι έτσι να νιώθω περισσότερη αυτοπεποίθηση καθώς δεν νιώθω μόνη μου
να ψηλώνω με περηφάνεια γι’ αυτό που είμαι κι όχι γι’ αυτό που θα ήθελαν οι άλλοι να γίνω,
να με παινεύει ο δάσκαλος για την #προσπάθειά μου να ξεπεράσω τον εαυτό μου κι όχι τον συμμαθητή μου,
να προσπαθώ να υποδυθώ έναν χαρακτήρα και τα συναισθήματά του επαναλαμβάνοντας την πρότασή μου κι ακούγοντας των άλλων ξανά και ξανά, τόσες φορές που…θα μάθαινα τους ρόλους όλων απέξω,
αντί να μαθαίνω λίστες παγωμένων λέξεων με τη μετάφρασή τους,
αντί να αποστηθίζω αδιάφορους κανόνες γραμματικής, να τους χρησιμοποιώ ασυναίσθητα στον λόγο για να εκφράσω τον φόβο ή τη χαρά του ήρωα που παίζω. Κι αυτό το κατανοεί καλύτερα ο εγκέφαλός μου, μου είναι οικείο από την ίδια τη ζωή, μην πω πως το διασκεδάζω κι όλας!
Θυμηθείτε το ηθικό δίδαγμα της ιστορία του Αισώπου: Ωραίες οι ιδέες, αλλά η εκτέλεσή τους είναι ακόμα καλύτερη! Γι΄αυτό, επισκεφθείτε το RESCHOOL, βρείτε τι σας εκφράζει περισσότερο
- στην αγγλική γλώσσα: https://reschool.gr/product/the-bell-and-the-cat-aggliki-glwssa/
- στη γερμανική γλώσσα: https://reschool.gr/product/die-glocke-und-die-katze-i-diasimi-istoria-tou-aiswpou-se-rolous-gia-ton-kathe-mathiti-ksexwrista-germaniki-glwssa/
και αλλάξτε τον κόσμο αλλάζοντας πρώτα την τάξη σας! Μην ξεχάσετε να πάρετε και τους σελιδοδείκτες που διακοσμούν αυτή τη σελίδα. Είναι ένα όμορφο δώρο για τους μαθητές σας! Θα τους υπενθυμίζει πάντα τις όμορφες στιγμές που έζησαν σε αυτό το τόσο γεμάτο από συναισθήματα μάθημα!
Καλή διασκέδαση!
Taking Responsibility: Lessons from Mackesy’s Characters on Making Things Right
My students and I explored the popular book by Charlie Mackesy and used its characters to learn about taking responsibility for our actions. The scenario we focused on was based on the book and involved a boy leaving home and his mother saying “call me when you have arrived,” a sad mole by the road, a horse discussing the train accident in Greece, and a fox sharing his thoughts on taking responsibility.
The students were engaged throughout the lesson, acting out the scenario and taking on the roles of the different characters. They shared their thoughts on the events, with some expressing sadness and empathy for those affected by the train accident, while others focused on the importance of taking responsibility and doing what is right.
As we discussed the scenario, the students came to the realization that taking responsibility isn’t always easy, but it’s necessary to make things right. They learned that acknowledging the consequences of our actions and doing what we can to make amends is the right thing to do, and that it’s important to learn from our mistakes and strive to do better in the future. The activity I used to help them feel it deeply is called The “I” Language Exercise: This exercise teaches students to take ownership of their actions by using “I” language instead of “you” language. For example, instead of saying “you made me angry,” students would say “I felt angry when you did that.” This helps them take responsibility for their own emotions and reactions.
I also used a tool called the Responsibility Circle, which helped students understand the impact of their choices on themselves and others.
To start the activity, we drew a circle on the board and divided it into three sections: “Me,” “Others,” and “Environment.” We then asked the students to think of a recent situation where they had to make a decision and write it down in the appropriate section of the circle.
Next, we had the students share their examples with the class and discuss how their choices affected each section of the Responsibility Circle. This led to some deep conversations about the consequences of our actions and the importance of considering how they affect not just ourselves, but others and the world around us. One student shared a story about how they had cheated on a test, and how that choice not only affected themselves but also their classmates who worked hard to earn their grades.
At the end of the lesson, we reflected on the devastating event in Greece and how it emphasized the importance of taking responsibility. The students shared their condolences for those affected and expressed their determination to learn from this tragedy and take responsibility for their own actions in the future.
Overall, this lesson was a powerful reminder of the impact we can have on the world when we take responsibility for our actions. By using Mackesy’s characters to explore this topic, my students were able to engage with the material in a meaningful way and gain valuable insights into the importance of doing what is right. As educators, it is our responsibility to instill these values in our students and prepare them to make positive contributions to the world around them.
I was thrilled to see the students taking ownership of the discussion and sharing their own thoughts and perspectives. Upon leaving the classroom, they had gained a more profound comprehension of how vital it is to take responsibility for their actions and the consequential influence it can have on others. They also showed a genuine concern for the devastating train accident that occurred in Greece yesterday, and expressed a desire to do something to help.
If you would like to use my script in your classroom, please feel free to do so. It’s my hope that it will have a positive impact on your students, just as it did on mine.
Here’s the script:
Panel 1: The boy is leaving his home and his mother says, “Call me when you have arrived.”
Panel 2: The mole is sitting by the side of the road, looking sad. The boy asks, “What’s wrong?”
Panel 3: The mole replies, “I just heard about the train accident in Greece. ‘The world breaks everyone, and afterward, some are strong at the broken places.'”
Panel 4: The horse joins the conversation, saying, “It’s a tragedy that could have been prevented if those in charge had taken responsibility and done what was right. ‘The time is always right to do what is right.'”
Panel 5: The fox appears, and the horse asks him, “What do you think about taking responsibility, Fox? ‘With great power comes great responsibility.'”
Panel 6: The fox responds, “Taking responsibility means acknowledging the consequences of our actions and doing what we can to make things right. It’s not always easy, but it’s the right thing to do. ‘In a world where you can be anything, be kind.'”
Panel 7: The boy looks pensive, and the horse says, “Let’s honor those who lost their lives and their grieving mothers by taking responsibility for our own actions and making sure we always do what is right. ‘Be the change that you wish to see in the world.'”
Panel 8: The mole, the fox, the horse, and the boy all look at each other with understanding and determination to learn from this tragedy and to take responsibility for their actions in the future. ‘We are all in this together and we will get through this together.'”
Greetings from Greece,
Sophia Papadeli
Τα αγαπημένα μου λάθοι!
– Γιατί δεν μιλάς; Είμαι σίγουρη πως τα ξέρεις.
– Δεν είμαι σίγουρoς, κυρία. Μπορεί να κάνω λάθος.
– Κι αν κάνεις; Τι θα συμβεί;
– Θα γυρίσουν όλοι και θα με κοιτάνε. Από μέσα τους θα με κοροϊδεύουν.
Πόσα χρόνια τ’ ακούμε αυτά… Οι ίδιοι ανακυκλωμένοι φόβοι που πίσω τους κρύβουν τα μεγάλα θέλω μας, την έντονη επιθυμίας μας να μας αποδεχθούν οι γύρω μας, να είμαστε αρεστοί. Όσο πιο μεγάλη η σιωπή των παιδιών, τόσο πιο μικρή η εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Άραγε μπορούμε να διδάξουμε στα θαυματάκια της τάξης μας πως τα λάθη μας είναι ο θησαυρός μας;
Με όλες αυτές τις σκέψεις, έχω δημιουργήσει δεκάδες αφίσες με θετικά σχόλια, τις οποίες εκτυπώνω ως κάρτες και τις αναρτώ γύρω από τον πίνακα ή τον πίνακα ανακοινώσεων σαν κάδρο.
Εναλλακτικά, τις κολλάω ως Α4 σε έναν τοίχo που ονομάζουμε Learning Lane.
Όταν προσθέτουμε και την αφίσα που φτιάχνει ο κάθε μαθητής, η συλλογή γίνεται αυτόματα πολύ πλούσια. Μία μικρή πινακοθήκη με αυθεντικά και μόνο έργα!
Προς το παρόν, κάνουμε εξάσκηση στο να λέμε καλά λόγια στον εαυτό μας αλλά κι ο ένας στον άλλον. Κυρίως όταν κάποιος κάνει λάθος!
Τότε διαλέγει μια αφίσα/κάρτα για να ενθαρρύνει τον εαυτό του για το λάθος που έκανε.
Εναλλακτικά, διαλέγει ο διπλανός του μια κάρτα και του τη διαβάζει, όπως ένας coach τον αθλητή του την ώρα που δείχνει να λυγίζει.
Έπαινος! Πόσο δύσκολος μας είναι; Από ‘κει δεν ξεκινά η ντροπή μας για τα λάθη; Πόσο περίεργο μας φαίνεται να επαινούμε κάποιον για την λανθασμένη απάντηση που μόλις έδωσε;
-Μπράβο! Είσαι γενναίος!
-Μαθαίνεις από τα λάθη σου!
-Πάντα μπορείς να βελτιωθείς!
-Μην το βάζεις ποτέ κάτω!
Πόσο θα ντραπεί ο μαθητής όταν οι συμμαθητές του τον στηρίζουν;
Μα όταν καλλιεργηθεί η ατμόσφαιρα πως κάνοντας ένα λάθος, σημαίνει πως εστίασες την προσοχή σου στο ερώτημα και τώρα έμαθες το σωστό.
Δεν είναι νίκη το ότι έμαθες; Ας της δώσουμε φωνή λοιπόν!
Φωνή από τον ίδιο τον μαθητή που θ’ αγκαλιάσει τον εαυτό του!
Φωνή από τους συμμαθητές του που τόσο αδημονεί ν’ ακούσει….
Ελπίζω οι κάρτες μου να σας δώσουν έμπνευση για τη δική σας τάξη και τα λάθοι των μαθητών σας να πάρουν επιτέλους τη θέση που τους αξίζει!
Ραντεβού με την έμπνευση!
Τι πιο ωραίο από το να δημιουργείς βήμα βήμα το δικό σου εκπαιδευτικό υλικό, να το ζωγραφίζεις και να το στηρίζεις, όχι μόνο πάνω σε αυτά που σε έμαθαν αλλά και σε αυτά που έμαθες μόνος σου μέσα στο ανεκτίμητο εργαστήριό σου (έτσι ονομάζω το σχολείο μου), γεμάτο από εξέχοντα μυαλά, τους ίδιους τους μαθητές σου, που μεγάλωσαν, έκαναν δικά τους παιδιά, τα οποία έφεραν με σιγουριά στο ίδιο εργαστήρι-σχολείο και τώρα από στιγμή σε στιγμή περιμένουμε να γραφτούν τα πρώτα “εγγόνια”. Τρεις γενιές μαθητών σημαίνει πολύ μεγάλη εμπειρία. Και η εμπειρία είναι η πληροφορία που γίνεται γνώση. Τρέμω να κάνω την πρόσθεση των μαθητών, αλλά ταυτόχρονα είναι κι η δύναμή μου, η περηφάνεια μου!
Αυτό το εκπαιδευτικό υλικό το δημιουργώ συνειδητά από το 1989 που άνοιξα το σχολείο μου. Κομμάτι κομμάτι, γράμμα γράμμα, εικόνα εικόνα. Είναι δοκιμασμένο άπειρες φορές σε ατομικά και ομαδικά μαθήματα. Έχω δει να εφαρμόζεται με τον ίδιο ακριβώς ενθουσιασμό από μαθητές νηπιαγωγείου μέχρι και υπαλλήλους τραπέζης. Έχει χρησιμοποιηθεί σε ατομικά μαθήματα με μαθητές στο φάσμα του αυτισμού μέχρι και σε πολυάριθμες τάξεις δημοσίου σχολείου. Τι παρατηρώ 33 χρόνια τώρα; Δεν υπάρχει κακή επίδοση, δεν υπάρχει δυσκολία κατανόησης, δεν υπάρχει κάποια ένδειξη βαρεμάρας στην ατμόσφαιρα. Δεν είναι απλώς φυσικά κι εύπεπτα. Είναι καταπληκτικές συνταγές που ψάχνουν μαγείρους, όχι απαραίτητα τους καλύτερους, αλλά σίγουρα αυτούς με μεράκι. Μετά μένει το αλάτι, το προσωπικό στυλ, η αυθεντικότητα του καθενός που φέρει το δακτυλικό αποτύπωμα της μοναδικότητάς του, η υπογραφή στο υπέροχο έργο του κάθε δασκάλου.
Nονός του εκπαιδευτικού υλικού, που εξελίχθηκε με τα χρόνια στη μέθοδο Εnglish Tricks 4U, ένας μαθητής μου το 2000, με γερή μνήμη αλλά δυσκολία στην ανάγνωση και γραφή, ο οποίος συχνά με διόρθωνε όταν δεν επαναλάμβανα ακριβώς με τον ίδιο τρόπο κάποια από τα εικονογραφήματά μου. Μου πήρε καιρό να κατανοήσω πόσο σημασία έχει η λεπτομέρεια. Αλλά από την πρώτη στιγμή ήξερα την αξία της αισθητικής. Κι όταν πάντρεψα την αισθητική με τη λεπτομέρεια, γεννήθηκε η μαγεία στα μαθήματά μου. Χωρίς αυτήν, τα μαθήματα δεν αγγίζουν την καρδιά του μαθητή και χάνουν τον προορισμό τους.
Το English Tricks 4U δεν είναι απλώς μια μέθοδος. Είναι μία διαδικάσία, ένα κίνημα. Δημιουργεί ένα περιβάλλον, το οποίο επιτρέπει στον καθηγητή να διδάξει σε ένα πολύ βαθύτερο επίπεδο. Και είχα την ανάγκη να το μοιραστώ. Για πολλά χρόνια έκανα σχεδόν καθημερινές αναρτήσεις στο Facebook, στο Instagram και στο blog μου με μικρά κομμάτια από τη μέθοδο. Αργότερα πρόσθεσα εβδομαδιαία live, μέχρι που το 2015 πήρα μία γενναία απόφαση: να μοιραστώ εκπαιδευτικό υλικό που καλύπτει μία ολόκληρη σχολική χρονιά. Σκέφτηκα πως εκπαιδευτικός δεν είναι αυτός που διδάσκει μόνο μέσα στους τοίχους του. Ήρθε η ώρα να ανοίξω τουλάχιστον τα παράθυρα και να αφήσω να κοιτάξουν μέσα. Κι αυτό θα ήταν μέσω workshop, σε μορφή μικρής γιορτής, μετά από τόσα χρόνια εμπειρίας!
Aρχικά έκλεισα μία μικρή αίθουσα σε ξενοδοχείου, χωρητικότητας 50 ατόμων. Πού να φανταζόμουν ότι θα είχα τόσο μεγάλη συμμετοχή που θα έκλεινα αίθουσα στο Μέγαρο Μουσικής; Και όπως ήξερα να παντρεύω την λεπτομέρεια με την αισθητική για τους μαθητές, αυτό έκανα και με τους δασκάλους. Έγινα άλλη μία φορά σκηνοθέτης με κοστούμια διδασκαλίας, ορχήστρα, σενάριο και σκηνικά. Και κατάφερα να κάνω τη φυσική ντροπή μου να σωπάσει τόσο, που αν και σταθερή σύντροφός μου από τα παιδικά μου χρόνια. έγινε σχεδόν αόρατη και άηχη, τουλάχιστον για τους άλλους. Τα σεμινάρια έγιναν πηγή ενέργειας και με βοήθησαν να γίνω καλύτερη! Το επίπεδο εκσφενδονίστηκε καθώς έπρεπε να φωτογραφίζω και να βιντεοσκοπώ μαθήματα μέσα στην τάξη για να κάνω ακόμα πιο κατανοητή την οπτική μου γωνία. Κι εκεί η λεπτομέρεια ερωτεύθηκε την αισθητική με παράφορο πάθος, αν και ήδη τους είχα παντρέψει χρόνια.
Επόμενος σταθμός της μεθόδου Εnglish Tricks 4U ήταν τα νοσοκομεία, με κορυφή αυτών το Ογκολογικό Παίδων. Πάνω από 2.000 εκπαιδευτικοί ζήτησαν να πάρουν μέρος στο σεμινάριο που βαφτίστηκε “Mαθήματα Ζωής”. Στεγάστηκε στο αγαπημένο μου Μουσείο της Ακρόπολης και όλοι οι συμμετέχοντες φορούσαν κόκκινη μάξι μπέρτα, η οποία συμβόλιζε την αγάπη του δασκάλου για το παιδί. Από τότε χτίζουμε μια ομάδα υπερ-δασκάλων που έχουμε την τιμή να διδάσκουμε τις πιο μεγάλες καρδιές του κόσμου, τα παιδιά που νοσούν στο Ογκολογικό.
Oι ομάδες που έστησα στο FB φιλοξένησαν αρκετά κομμάτια του English Tricks 4U. Εμπεριέχουν βιντεοσκοπήσεις σεμιναρίων, φωτογραφίες μέσα από την τάξη, τεχνικές που εστιάζουν στο να μεταμορφώνουν το μάθημα έτσι ώστε να μιλούν και να ακούν όλοι ταυτόχρονα ο ένας τον άλλον, υλικά που ενώνω μεταξύ τους και παρέχω σε κάθε μαθητή ξεχωριστά, χιλιάδες διαδραστικές εκτυπώσιμες σελίδες και φυσικά πολλά από τα εικονογραφήματά μου, τα οποία δεν είναι άλλο από μνημονικές τεχνικές. Σε αυτές τις ομάδες γνώρισα πολλές εκατοντάδες φωτεινούς εκπαιδευτικούς, που έχουν την ίδια δίψα για μάθηση. Γίναμε μια τεράστια οικογένεια που μας δένει η επόμενη μέρα διδασκαλίας, το ραντεβού με την έμπνευση, η αναμονή για την άφιξη της καινούρια ιδέας.
Τα όνειρά μας έκαναν προσωρινή στάση λόγω πανδημίας. Συνεχίσαμε όμως να φοράμε κοστούμια και να σκηνοθετούμε τα οnline πλέον μαθήματα. Μάθαμε τόσα πολλά που κάποια στιγμή συνειδητοποιήσaμε πως οι δύσκολοι καιροί αποκτούν μεγάλη αξία όταν μαθαίνουμε μέσα από αυτήν τη δυσκολία. Οι δύσκολοι καιροί μας μετατρέπουν σε μαθητές κι όλα γύρω μας επηρρεάζονται προς το καλύτερο . Κι έτσι τα όνειρα απογειώθηκαν και πάλι γιατί οι καλοί δάσκαλοι γνωρίζουν πως οι μαθητές μας έχουν ανάγκη να μάθουν από εμάς πως κατανοούμε τι περνάνε. Γιατί όλοι ξέρουμε αυτήν την ερώτηση που αιωρείται στα κεφαλάκια τους : “Nοιάζεσαι για μένα;” Έχουμε την υποχρέωση να νιώσουμε αυτό που νιώθουν. Τα συναισθήματα άλλωστε μεταφέρονται από συναισθήματα. Θα πρέπει να ακούμε (όχι πάντα με τα αυτιά μας), να μαθαίνουμε και μετά να καθοδηγούμε.
Eπόμενη στάση ονείρων; Η έκδοση ενός βιβλίου που εδώ και χρόνια απλά φωτοτυπώ σε όλους τους μαθητές του σχολείου μου γιατί μεταφέρει την καρδιά του English Tricks 4U. Ένα διαφορετικό βιβλίο, που ονειρεύομαι να δω στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Άλλωστε αυτό δεν είναι η ζωή ενός εκπαιδευτικού; Μια πορεία προς ένα όραμα, με πάρα πολλές στάσεις ονείρων! Ακόμα κι εν καιρώ πανδημίας, το ταξίδι συνεχίζεται.
UNLEARN RELEARN
Απαντούμε στους απαιτητικούς αυτούς καιρούς με τη μαθητοκεντρική μέθοδο διδασκαλίας #Unlearn_Relearn! Mία διαφορετική προσέγγιση, είτε οnline είτε διά ζώσης, όπου ο μαθητής κυρίως μιλά την ξένη γλώσσα, ενώ ο καθηγητής σκηνοθετεί το μάθημα και δημιουργεί εκπλήξεις, οδηγώντας τον μαθητή στη γνώση κι όχι προσφέροντάς την έτοιμη!
Μοιραζόμαστε τη μέθοδό μας με #online σεμινάρια με
🎯νηπιαγωγούς
🎯δασκάλους
🎯καθηγητές ελληνικής και ξένης γλώσσας
Εμπεριέχεται (εκτυπώσιμο και μη) #διαδραστικό_εκπαιδευτικό_υλικό, που μεταμορφώνει το μάθημα σε πλούσια σχέδια μαθημάτων, #χωρίς_προετοιμασία από την πλευρά του καθηγητή, καθώς όλα είναι αναλυτικά καταγεγραμμένα με
💥powepoint
💥βιντεοσκοπήσεις
💥ηχογραφήσεις
💥φωτογραφίες
💥γραπτές περιγραφές
💥διαδραστικά φύλλα εργασιών
💥happenings
💥ξεχωριστά apps και απίθανα sites
💥κιναισθητικές δραστηριότητες που μαγνητίζουν το ενδιαφέρον των μαθητών
💥εργαλεία και τεχνικές που μεταμορφώνουν ακόμα και το πιο βαρετό μάθημα σε γιορτή δημιουργικότητας
Κλείστε θέση στέλνοντάς μας μήνυμα:
https://www.facebook.com/papadeli.sophia
https://www.facebook.com/bogiou
Ενδυναμώνουμε τους μαθητές μας μετατρέποντάς τους σε δημιουργούς!
Θέλετε ακόμα περισσότερες πληροφορίες;
Δείτε το live: https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10222653410232778&id=1498627232
και γίνετε μέλος της εκπαιδευτικής μας κοινότητας:
https://www.facebook.com/search/top?q=ur%3A%20paintings%20%26%20public%20speaking
Σήμερα όμως, είναι κάτι καινούριο! Σύμφωνα με την ανακοίνωση του live της Κυριακής 25 Οκτωβρίου, όσοι διάβασαν αυτό το άρθρο, παίρνουν μέρος στο #virtual_tour του UR!
Βήμα_1ο: Kάνοντας κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο, θα διαβάσετε τις πρώτες οδηγίες: https://www.facebook.com/BogiouEFL/photos/a.604752209660388/1854742964661300/?type=3
Kαλή επιτυχία! Και να θυμάσαι: Δεν έχει σημασία αν θα φτάσεις πρώτος στον προορισμό. Το ταξίδι είναι αυτό που έχει αξία!
Unlearn_Relearn
No Prep Activity
Guess the rest of the word!
https://papadeligames.wordpress.com/
Αν και έχω να γράψω καιρό άρθρο στο blog μου, αποφάσισα να το ξανακάνω μετά από ειδοποίηση της wordpress για εκτίναξη της επισκεψιμότητας. Προτιμώ βέβαια να δημοσιεύω τις ιδέες μου εδώ και χρόνια στο facebook -και πρόσφατα στο Instagram με το όνομα papadeligames- αλλά γιατί όχι κι εδώ;
Θα ξεκινήσω λοιπόν με μία απλή δραστηριότητα, χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία. Ο στόχος μου τον τελευταίο καιρό είναι οι δραστηριότητες που δεν απαιτούν πολύ χρόνο εκ μέρους του καθηγητή και με αυτές καταπιάνομαι όλο και περισσότερο. Ταυτόχρονα, οι δραστηριότητες θα πρέπει να είναι απλές, με άριστη αισθητική και κυρίως, να δίνουν την ευκαιρία σε όλους τους μαθητές να συμμετέχουν ταυτόχρονα, χωρίς να περιμένουν τη σειρά τους για να μιλήσουν. Επίσης, αυτές οι δραστηριότητες συνήθως απευθύνονται σε όλα τα επίπεδα και γλώσσες, και σε μορφή παιχνιδιού, μπορούν να τραβήξουν το ενδιαφέρον των μαθητών.
Αρχικά, οι ίδιοι οι μαθητές γράφουν τις λέξεις σε χαρτιά, τα οποία σκίζουμε στη μέση. Κολλάω -στον πίνακα, πόρτα, τοίχο κλπ στα αριστερά του κάθε ζευγαριού- τις μισές κάρτες. Αρχή ή τέλος της λέξης. Τις υπόλοιπες στα δεξιά. (Φυσικά και μπορεί να γίνει και με sticky notes.)
Στέκονται στη μέση των λέξεων, πλάτη με πλάτη. Ο ένας δεν μπορεί να δει τις λέξεις του άλλου. Όμως μπορούν να δουν τα χρώματα, όταν ενώνονται τα μισά τους. Άρα είναι ο κριτής του εαυτού τους. Γι αυτό και όλοι συμμετέχουν ταυτόχρονα καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού χωρίς να έχουν ανάγκη την παρέμβαση του καθηγητή.
Αφού αποφασίσουν ποιος θα αρχίσει -ίσως παίζοντας “πέτρα ψαλίδι χαρτί”- διαλέγει ο πρώτος μία κάρτα αλλά μαντεύει ολόκληρη τη λέξη. Για παράδειγμα διαλέγει τη λέξη “solu”. Aν ξέρει ότι η λέξη είναι “solution”, λέει πρώτα το χρώμα, πχ yellow και μετά τα γράμματα που του λείπουν. Αν πάνω στην κίτρινη κάρτα του τα έχει ο διπλανός του, του δίνει την κάρτα. Ο αριστερός παίκτης κρατάει και τις 2 κάρτες: solu – tion. Αυτός που θα μαζέψει τις περισσότερες κάρτες είναι και ο νικητής.
Μπορείτε να δυσκολέψετε το παιχνίδι ζητώντας την έννοια της λέξης, δηλαδή αριστερά οι λέξεις και δεξιά η εικόνα τους, προτάσεις κομμένες στη μέση κλπ Γενικότερα ό,τι θα μπορούσε να γίνει matching. Χωρίς προετοιμασία, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για όλα τα skills.
Happy teaching,
Sophia
S is for Sophie, the Supergirl !
How many times have we tried to explain what a verb is? Is it necessary to teach the rules to our learners? How long does it take to make them understand the word order? Wouldn’t it be better to create beautiful stories through which grammar would be more comprehensible? Let me introduce you to Victor, the Verb: 
He likes doing things. He never gets tired. He’s a doer! He likes hanging around with others but he needs his friends to be arranged in a certain way. He usually spends time with Sam, the Subject. Victor the Verb is very polite. He lets Sam stand first in the queue. Victor sometimes invites Olga the Object. Here’s their selfie: 
1. Sam the Subject 2. Victor the Verb 3. Olga the Object In this case, this is what they say: ‘Sam loves Olga.” Loves? Why loves and not love? Here’s one of my stories I usually tell my students in order to attract their attention and help their memory. Victor the Verb is a doer, as I said. But when Victor meets “he”, “she”, “it”, he gets tired. He doesn’t like being with them without help. Look at his face. He doesn’t agree. He’s furious! 
Victor the Verb: “I can’t deal with them on my own! I need help! Supergirl! Where are you?” 
Wow! There she is! Strong and beautiful, always a helper! Whenever Victor the Verb needs her, she flies right away and gives him a hand. What a girl! Look at Victor when she arrives. He’s peaceful and happy. He can ample time with he, she, it, as long as she is there, next to him! 
Everybody is OK now! There is an agreement. They can have a good time together. No arguments, no quarrels. Supergirl is the one who fixes all problems. Want to see another example? Victor can do everything with anyone as long as Supergirl stands next to him when “he, she, it” are around. Let’s watch him getting transformed into “agree”… 
Look at Supergirl now. She gets Sam the Subject and Victor the Verb to agree. Eventually, we have a subject-verb agreement! 
But who is Supergirl? 
I’m not going to tell you much. I’ll reveal her name: Sophie, because S stands for Sophie, the wise girl. She uses her super powers to save people from bad guys. She helps Victor the Verb come to an agreement and avoid huge misunderstandings. She is the main character of my vocabulary and grammar stories. My kids adore her! How can you practise Simple Present with Sophie the Supergirl? Have two piles of cards: The first one with subjects and the second with verbs. Glue your subject cards on black cardboard and you verbs on blue. For my classes, Simple Present is blue. Ask your learners to form a sentence. Have a card of Supergirl in case Victor the Verb needs her to make an agreement with Sam the Subject.
“We offer a necklace.”
The student can keep the cards if he/she can form a sentence correctly. In case he/she makes a mistake, the student has to put the cards back.
Dad writes (a story).
Make sure you have as many cards as you can. Try to use the vocabulary they already know so as to consolidate previous knowledge and help them feel confident enough to produce sentences without hesitating about the pronunciation and meaning of the words. Repeat as many times as necessary. You can always use a stopwatch to stop the game. The student who collects the most cards is the winner. If you have large groups and still want to use this game, there is an easy way. All you need is a board -or even a wall- and your piles of subjects and verbs. 
Divide you group in two teams. They have to say a sentence in turns. If they form the sentence correctly, they can move. If they make a mistake, they lose their turn and their opponent plays twice. Team A starts from the left and team B from the right. The winner is the one who reaches the end of the line first. What about some worksheets? Different ones, like my flashcards. 
You create a grid with 3 columns. Subjects, verbs and objects. They have to circle one word from each column, connect the three words and make a sentence. They like it because it’s easy and they don’t have to write much. 
You can use it as a game to make it more interesting. Give your students 5-6 grids each. Ask them to circle the answers and set the stopwatch. The one who has the fewest mistakes is the winner. You can print the blank worksheet, fill it in with your words and create your own game. You can even ask your students to complete it and give it to a fellow student to find the answer! 
What about some homework? Fill in the words according to your needs after printing it. Simple photocopies can give you multiple worksheets. The problem with the photocopies is that you miss the colours. In this case, I think colours are really important because I use blue for Simple Present. I believe that whenever they see a verb in blue, they understand the use of the tense. 
I hope you find my Simple Present tips and tricks useful. If you do find them useful, be sure to follow me on Facebook , English Tricks 4U, Pinterest or Scoopit and sign up for emails to keep up with all the latest ideas. You might also enjoy some of my posts on my personal page on FB. 
papadeligames 